Rutger hangt 33 meter hoog in een mast gelukkig te zijn. Durf jij zo’n avontuur aan?
Autor: Julia van Bohemen, 3 juli 2018.
Onlangs finishte de grootste zeilrace ter wereld, de Volvo Ocean Race, in Den Haag. Voor veel zeilers het ultieme, de grootste uitdaging als het om zeezeilen gaat. Genieten? Vooral afzien. Dagenlang oververmoeid en hongerig in zwaar weer zeilen. Of uren dobberen in een windstilte rond de evenaar. We vroegen gepassioneerd zeiler Rutger Bolt naar zijn ervaring en die drang en hang naar zee.
Verweerde koppen, gefocuste blikken, golven die over dek slaan, strakke zeilen en gespierde armen die aan lieren draaien. En zee, vooral veel zee. Voor zeiler en marketingman Rutger Bolt (49) het ultieme geluk. Vijftien jaar lang heeft hij fanatiek gezeild. “Noem het semi-professioneel,” vertelt Bolt. “Ik voer vooral veel Europese regatta’s, op snelle scherpe jachten. Als vaste bemanning op een Swan en soms op een Jeanneau, One Design of X-Yacht. Een enkele keer als schipper. “Ik had de bijnaam de ‘rondspringende aap’. Ik was de bezige bij op het voordek. Altijd alert, altijd paraat.”
Extremen zijn gaaf
Op de vraag of die jaren voor hem het ultieme Zwitserleven-gevoel weerspiegelen antwoordt hij dat het vooral keihard werken was. Hij vat het samen met de woorden: honger, dorst, moe, uitgeput, koud en nat. “Maar zo leuk!,” voegt hij er snel aan toe. “Dat klinkt bizar, maar de extremen die je ervaart tijdens zo’n zeilavontuur zijn zo gaaf. Daar geniet ik intens van. Door één te worden met de elementen, voel je dat je leeft.”
“Wat dat is? Het is je weg vinden in extreme omstandigheden. Ik neem veel risico’s, maar het zijn aanvaardbare risico’s. In mijn beleving, dat dan weer wel. Ik ga er ook wel eens overheen. Sta je op het voordek in zwaar weer, dan weet je dat het fout kan gaan. Ik stond eens op het voordek en er rolde een golf van zes meter hoog over me heen. Ik lag binnen twee seconden op het achterdek.”
‘Ik lag beneden in mijn kooi te slapen toen het schip op een zandplaat liep. Foute boel’
“Bang ben ik nooit geweest, in de meest extreme en soms zelfs penibele situaties ben ik misschien wel op m’n best. Twee jaar geleden deed ik als schipper een rondje Noord-Holland. Het was een paar uur op en een paar uur af. Ik lag beneden in mijn kooi te slapen toen het schip op een zandplaat liep bij het Marsdiep. Foute boel. Ik had het meteen in de gaten en sprong in no time het bed uit, deed in één beweging mijn life-vest om en op mijn blote voeten sprong ik aan dek. Op intuïtie en vanuit een soort overlevingsstrategie ga ik dan handelen. De boot trilde helemaal en het team leek bang. Ik heb iedereen tot de orde geroepen en gezegd waar ze naartoe moesten en wat hij of zij moest doen. Een boot naast ons, die eveneens vastliep, is vergaan. Met ons is het allemaal goed gekomen.”
Bolt is geen typische zeiler
Het lijkt zijn tweede natuur om te leven op het water. Toch is Rutger Bolt geen typische zeiler uit een zeilgeslacht. “Ik had in mijn jeugd een opblaasbootje met twee peddels. Op 9-jarige leeftijd bouwde ik mijn eigen zeilboot. Dat was alles.
Wel heb ik veel gesurfd. Ik zat vijf van de zeven dagen in de week op het water. En we huurden als gezin wel eens een BM om op de Loosdrechtse Plassen te varen. De sportiviteit heb ik waarschijnlijk van mijn opa die een echte omnisportman was. Hij heeft zelfs nog aan Olympische Spelen meegedaan, maar een zeil-familie zijn we niet.”
“Mijn vader komt uit de luchtvaart. Zelf deed ik aan zweefvliegen. In mijn optiek ligt dat dicht bij de wereld van het zeilen. In beide gevallen heb je met de elementen te maken, met de natuur. Het gaat ook altijd over het weer. Hoeveel wind er staat, of er buien dreigen. Dat soort zaken.”
Volvo Ocean Race
Negen jaar geleden besloot Rutger minder te gaan zeilen en meer te kiezen voor een baan aan de wal. Omdat het bloed kruipt waar het niet gaan kan is hij bewust de wereld van het zeilen en die van zijn werkzame leven op elkaar gaan afstemmen. “Ik was goed in zeilen en in marketing en nam me voor om met een eigen bedrijf in tien jaar alles op het gebied van advertising, sponsoring, design, pr en noem maar op, me eigen te maken.
Ik dook er helemaal in en startte een eigen bureau: Maritime Marketing. Ik ben als het ware het loodsbootje dat een tijdje meevaart en aan boord komt om zowel online als offline de marketing voor bedrijven te verzorgen. In die hoedanigheid combineerde ik vorige week ook mijn liefde voor de Volvo Ocean Race met de klus die ik momenteel voor een bedrijf doe. Met één van hun snelle boten was ik in Den Haag aanwezig om de finish van de schepen van dichtbij te zien.”
‘Op zo’n boot kun je echt de volgende stap maken als het om zeilen gaat’
Twee jaar geleden geleden voer hij met een groep vrienden al eens op de formule 1 onder de zeilboten, een schip dat deel uitmaakte van de Volvo Ocean Race. “Op zo’n boot kun je echt de volgende stap maken als het om zeilen gaat. Het brengt nieuwe uitdagingen. Zo’n boot kan nog meer extremen aan dan je gewend bent op een snel schip dat je door en door kent. Dat wat je daarop geleerd hebt, kun je verder uitwerken. Raak je op een gemiddeld snel schip het plafond van wat het kan, op deze schepen lijkt er geen grens te zijn. Je kunt de zeilen nog scherper trimmen, je kunt nog hogere golven aan en nog veel harder gaan. Het is de ultieme ervaring.”
Extreme jongens
Bolt noemt de schepen ‘extreme jongens’ en vertelt over de kantelkiel en het feit dat zo’n boot wel meer dan 50 kilometer per uur aankan. “De finish van de Brunel trok een enorme hoeveelheid kijkers op bootjes, die allemaal rond het schip voeren. Ik zag echter de Dongfeng een snelle ‘move’ maken en koos ervoor om eerst die te volgen. Mocht die het nou niet redden, konden we altijd nog met onze snelle Zeelander-boot de Brunel bereiken. Maar het werd de Dongfeng die als eerste over de finish kwam. Na acht maanden keihard zeilen. Het was een beetje inzicht en een beetje geluk dat wij de Dongfeng volgden. We zwaaiden naar de bemanning, zij zwaaide terug. Mooi moment.”
Volgens Bolt vraagt zo’n race enorm veel van een zeiler, zowel fysiek als geestelijk. Maar is het het mooiste wat er is. Een cliché misschien, maar hij is van mening dat de natuur zo enorm veel kan geven. “Vooral de zee geeft mij veel. Maar ik handel nooit roekeloos. Je moet absoluut goed voorbereid het water op gaan, safety first. Onderschat nooit de kracht van de natuur. Of je nu in een bos wandelt of langs het strand, of op een ‘snelle jongen’ op zee zit. Eén worden met de elementen is het meest waardevolle wat er is.”
‘Ik heb mezelf voorgenomen vooral te doen waar ik blij van word’
“Ik wil nog heel graag een keer lekker een paar maanden rondzeilen langs de Côte d’Azur bijvoorbeeld. Dat gaat er vast nog wel een keer van komen. Maar mijn werk doe ik nu met het grootste plezier. Na mijn burn-out, nog geen jaar geleden, heb ik mezelf voorgehouden vooral dat te doen waar ik blij van word. Ik kan het iedereen aanraden. Zet je ego aan de kant, ga genieten en doe wat je leuk vindt.”